ارتباط بین کیفیت و کمیت خواب با خطر آسیب های ورزشی در فوتبالیست های نوجوان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط  کیفیت و کمیت خواب با خطر آسیب های ورزشی در فوتبالیست های نوجوان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، ۱۰۰ بازیکن فوتبال با محدوده سنی ۲۱-۱۶ سال طی یک فصل از مسابقات در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ پیگیری شدند. کیفیت و کمیت خواب، بوسیله پرسشنامه هوپر و همکاران ارزیابی شد. داده های مربوط به آسیب با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد جمع آوری شد. شرکت کننده ها بر اساس وقوع آسیب به دو گروه سالم و مبتلا به آسیب تقسیم بندی شدند. برای مقایسه دو گروه از آزمون t مستقل و برای بررسی رابطه بین کمیت و کیفیت خواب با آسیب های ورزشی آزمون معادله تخمین تعمیم یافته تک متغیره (GEE) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. سطح معنی داری ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد. نتایج: کیفیت و کمیت خواب فوتبالیست های آسیب دیده به طور معنی داری کمتر از فوتبالیست های سالم بود (۰۳/۰P=). کیفیت و کمیت ریتم شبانه روزی فوتبالیست ها با بروز آسیب های ورزشی ارتباط معنی داری دارد (۰۰۱/۰P=). نسبت شانس (OR) حاکی از آن است که به ازای هر واحد افزایش امتیاز مقیاس کیفیت و کمیت خواب خطر بروز آسیب های ورزشی برای فوتبالیست ها ۴% افزایش می یابد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مدت زمان و کیفیت خواب شاخص هایی هستند که توانایی پیش بینی وقوع خطر آسیب ورزشکار را دارند.  

Keywords:

Sleep Quality , Soccer Players , Sports Injury , Adolescent. , کیفیت خواب , فوتبالیست , آسیب ورزشی , نوجوان