ارائه الگوی تصمیم گیری بالینی بر اساس هوش هیجانی با میانجی گری باورهای خودکارآمدی و اعتماد به نفس در کادر پرستاری بیمارستان های شهر رشت

مطالعه حاضر با هدف ارائه الگوی تصمیم گیری بالینی بر اساس هوش هیجانی با میانجی گری باورهای خودکارآمدی و اعتماد به نفس در کادر پرستاری بیمارستان های شهر رشت انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی - همبستگی با تکیه بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه پرستاران بخش مراقبت ویژه بیمارستان های شهر رشت بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای نمونه ای به حجم ۳۶۴ نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه تصمیم گیری بالینی پرستاران لوری و سالانترا (۲۰۰۲)، پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز (۲۰۰۵)، پرسشنامه خودکارآمدی در عملکرد بالینی چراغی و همکاران (۲۰۰۹) و پرسشنامه اعتماد به نفس شروگر و شون (۱۹۹۵) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد هوش هیجانی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (۰۱/۰>p، ۶۵۷/۰=β)؛ باورهای خودکارآمدی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (۰۱/۰>p، ۳۷۰/۰=β) و اعتماد به نفس بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران اثر دارد (۰۱/۰>p، ۲۴۱/۰=β). همچنین، باورهای خودکارآمدی (۰۱/۰>p، ۱۸۶/۰=β) و اعتماد به نفس (۰۱/۰>p، ۱۰۸/۰=β) اثر هوش هیجانی بر الگوی تصمیم گیری بالینی پرستاران را میانجی گری می کنند. پیشنهاد می شود در تدوین برنامه درسی، باور خودکارآمدی و اعتماد به نفس به عنوان عوامل تسهیل کننده تصمیم گیری و عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری در نظر گرفته شود.

Keywords:

اعتماد به نفس , باورهای خودکارآمدی , تصمیم گیری بالینی پرستاران , هوش هیجانی