فعالیت بدنی، سبک زندگی بی تحرک و حالات روانی-اجتماعی در دانشجویان ورزشکار: قرنطینه به دلیل همه گیری کووید-۱۹

دانشجویان دانشگاه ها یک گروه آسیب پذیر از لحاظ سبک زندگی و وضعیت روانی-اجتماعی هستند. شیوع ویروس کرونا سبک زندگی را دچار دگرگونی کرده و روش قرنطینه سازی به شیوه های مختلف روی زندگی افراد اثر می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت بدنی، رفتار بی تحرکی و حالات روانی-اجتماعی دانشجویان ورزشکار در طول دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا بود. پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های کل کشور بودند که ۳۵۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت خودگزارشی در دو گروه فعال و غیر فعال قرار گرفتند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسشنامه های بین المللی فعالیت بدنی و مقیاس وضعیت های روانی-اجتماعی (در طول همه گیری) و آنلاین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ با سطح معناداری ۰۵/۰ انجام شد. نتایج نشان داد بین گروه فعال و گروه غیرفعال، تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که با توجه به مقادیر میانگین افراد در گروه غیر فعال، در متغیر رفتار یکجانشینی و حالات روانی-اجتماعی (عملکرد کارآمد در جهت کاهش و عملکرد ناکارآمد در جهت افزایش) نمرات بیشتری را کسب کردند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان استنباط کرد که ورزش باعث کاهش رفتاریکجانشینی، بهبود عملکرد کارآمد و کاهش عملکرد ناکارآمد دانشجویان ورزشکار می شود و از آنجا که فعالیت بدنی یک نیروی انگیزشی مهم برای غلبه بر بیماری به حساب می آید، لازم است تدابیر لازم برای بهره گیری از آن اتخاذ شود.

Keywords:

فعالیت بدنی , رفتار یکجانشینی , عملکرد کارآمد و ناکارآمد , ویروس کرونا