مینا کشاورز - دانشجو دکتری، گروه رفتار حرکتی و مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
جلال دهقانی زاده - استادیار، گروه رفتار حرکتی و مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
الهه یوسفی - دانشجو دکتری، گروه رفتار حرکتی و مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

دانشجویان دانشگاه ها یک گروه آسیب پذیر از لحاظ سبک زندگی و وضعیت روانی-اجتماعی هستند. شیوع ویروس کرونا سبک زندگی را دچار دگرگونی کرده و روش قرنطینه سازی به شیوه های مختلف روی زندگی افراد اثر می گذارد. هدف از این مطالعه بررسی فعالیت بدنی، رفتار بی تحرکی و حالات روانی-اجتماعی دانشجویان ورزشکار در طول دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا بود. پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه ای بود. شرکت کنندگان شامل دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های کل کشور بودند که ۳۵۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت خودگزارشی در دو گروه فعال و غیر فعال قرار گرفتند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسشنامه های بین المللی فعالیت بدنی و مقیاس وضعیت های روانی-اجتماعی (در طول همه گیری) و آنلاین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ با سطح معناداری ۰۵/۰ انجام شد. نتایج نشان داد بین گروه فعال و گروه غیرفعال، تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که با توجه به مقادیر میانگین افراد در گروه غیر فعال، در متغیر رفتار یکجانشینی و حالات روانی-اجتماعی (عملکرد کارآمد در جهت کاهش و عملکرد ناکارآمد در جهت افزایش) نمرات بیشتری را کسب کردند. بر اساس یافته های این پژوهش می توان استنباط کرد که ورزش باعث کاهش رفتاریکجانشینی، بهبود عملکرد کارآمد و کاهش عملکرد ناکارآمد دانشجویان ورزشکار می شود و از آنجا که فعالیت بدنی یک نیروی انگیزشی مهم برای غلبه بر بیماری به حساب می آید، لازم است تدابیر لازم برای بهره گیری از آن اتخاذ شود.

فعالیت بدنی, رفتار یکجانشینی, عملکرد کارآمد و ناکارآمد, ویروس کرونا