زهرا میرآخوری - استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
فاطمه میرآخوری - استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران

با شروع پاندمی کرونا، استرس شدیدی بر جامعه حکمفرما شد. پژوهش حاضر اثر فعالیت جسمانی بر سطوح هورمون کورتیزول به­عنوان شاخص استرس و بتااندورفین را مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، یک سال پس از شروع پاندمی، ۳۰ زن میانسال فعالی که یکسال بی تمرین بودند (۲۳/۲ ± ۴۲ سال)، به صورت داوطلبانه انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. پس از ارزیابی اولیه­ی سطوح پایه دو متغیر و بررسی عملکرد جسمانی(در سه آزمون عملکردی یک دقیقه­ایی نشستن و برخواستن روی صندلی، بارفیکس خوابیده و پلانک)، گروه تمرین به­مدت ۱۲ هفته در فعالیت جسمانی در منزل به شکل مجازی شرکت کردند و گروه کنترل به زندگی عادی خود ادامه دادند. پروتکل تمرین شامل فعالیت­های جسمانی کاربردی، سه روز در هفته، با شدت ۶۰-۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه بود. نمونه گیری مجدد خونی برای بررسی تغییرات کورتیزول و بتا اندورفین، ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام و به آزمایشگاه ارسال شد. نتایج تحلیل واریانس ۲ در ۲ ترکیبی چند متغیره کاهش معنی دار کورتیزول و افزایش معنی دار بتااندورفین در گروه تمرین در نتیجه­ی ۱۲ هفته تمرینات کاربردی در منزل و تفاوت بین گروهی در پس آزمون است (۰۰۰۱/۰p<) را نشان داد. در نتیجه، اجرای مجدد فعالیت جسمانی منظم موجب بهبود در سطوح هورمون­های کورتیزول و بتااندورفین در دوران کرونا شده است.

هورمون استرس, تمرینات کاربردی, کووید-۱۹