علیرضا مرادی - گروه مطالعات فرهنگی - پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری

در دهه ۱۳۸۰، جنبشی چپگرایانه در دانشگاه های کشور شکل گرفت که تلاش کرد برای بیان خواسته های خود با سایر نیروهای اجتماعی مرتبط شود. مساله تحقیق حاضر، ناشناخته بودن نحوه برقراری چنین ارتباطی بود. سئوال اصلی این بود که زنان و کارگران در این حرکت دانشجویی چه جایگاهی داشتند؟ از این رو، هدف بررسی حاضر، شناخت رویکرد دانشجویان به جنبش زنان و جنبش کارگری بود. این تحقیق با رویکردی کیفی انجام و نظرات دانشجویان با استفاده از روش مصاحبه با «افراد مطلع مهم» گردآوری و از طریق مقوله بندی مواضع مورد تحلیل واقع شد. نتایج نشان داد که این دانشجویان در مقایسه با فعالان پیشین چپ به نابرابریهای زن و مرد توجه بیشتری داشتند که ناشی از فراگیر شدن و (در مواردی) رادیکال شدن مطالبات زنان بود. همچنین نتایج نشان داد که کارگران به دلایل ایده ئولوژیک و نیز قابلیتهای کنشگری برای دانشجویان اهمیت داشتند. دانشجویان از طرق مختلفی چون جمع آوری کمک های مالی، تقدیر از فعالان کارگری، برگزاری سخنرانی، تجمع و نمایشگاه عکس و کتاب، چاپ نشریات، و...با کارگران در ارتباط بودند.

«جنبش چپ», «جنبش دانشجویی», «جنبش زنان», «جنبش کارگری», «بسیج منابع»