شعبان محرم نژاد - دانشجوی دکتری علوم سیاسی،گرایش مسائل ایران،دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان،زنجان ،ایران
اصغر پرتوی - استادیار و عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد زنجان،زنجان ،ایران
عباس مرادی - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ،زنجان،ایران
ابوالفضل لطفی زاده - استادیار گروه علوم سیاسی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد زنجان ،زنجان،ایران

ناسیونالیسم به معنای آگاهی از تعلق یا عضویت یک ملت است، یعنی آگاهی ملی که نسبت به اجزای ملت (نژاد، زبان، آداب و رسوم، ارزش های اجتماعی، اخلاقی و فرهنگ، محبت، توجه و علاقه در افراد ایجاد می کند. گاهی اوقات ناسیونالیسم باعث ایجاد حس تحسین نسبت به این مولفه ها و اعتقاد به تمایز و برتری آنها نسبت به سایر ملل می شود. از آنجایی که هر ملتی سرزمین خود را دارد، وفاداری به سرزمین و فداکاری برای آن و تحسین ملت از اصول ملی گرایی است. در ایران، ناسیونالیسم به جز دوران اسلام و تاکید بر تمایز دین و سیاست، مبتنی بر باستان گرایی است و به مجموعه ای از اندیشه های عاشقانه درباره ایران باستان و هویت ایرانی منجر شده است که همواره با عدم تعادل و نادیده گرفتن همراه بوده است. حقایق تاریخی، آداب و رسوم، آیین ها و فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی.با توجه به رفتارهای پس از انقلاب اسلامی ایران، به ویژه با توجه به هویت سیاسی ایرانی، در تطبیق دو منبع هویتی ایرانی بودن و اسلامی بودن از یک سو و پاسداری از نظام جمهوری اسلامی موفق بود. روش شناسی پژوهش با توجه به اهداف و هویت آن، کتابخانه ای و مبتنی بر شواهد است که در آن نویسندگان سعی در جمع آوری شواهد کتابخانه ای تاریخی برای پرداختن به ناسیونالیسم قومی و ملی گرایی مدنی از منظر اندیشه، آرمان و سیاسی انقلاب اسلامی دارند. هویت.

ملی گرایی, هویت سیاسی, جمهوری اسلامی ایران, انترناسیونالیسم