علی دارابی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران.
زهرا رفیعی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران.
مریم زیبائی نژاد - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران.

آزادی ره آورد خرد و اندیشه انسان است. مفهوم آزادی با تعبیرهای گوناگون در مکاتب و معارف بیان شده و در بینش عرفانی آزادی نقشی پررنگ دارد. به نظر عطار انسان ذاتا در قید و بند تعلقات دنیوی و نفسانی اسیر است و رها شدن از آنها حصول آزادی است. عطار آزادی را در عبودیت و بندگی خدا می داند. مکتب اومانیسم به منزلت و آزادی انسان ارج می نهد و معتقد است که آزادی انسان در طبیعت توسط خود او به دست می آید و به هیچ قدرت ماورائی نیاز ندارد. به عقیده اندیشمندان مکتب اومانیسم بن مایه رشد و تعالی جامعه بشری در آزادی و اندیشه آزاد انسان است. تحلیل تطبیقی آزادی در نگرش عطار و مکتب اومانیسم موضوع اصلی این پژوهش است. سعی برآن است موارد اشتراک و افتراق دیدگاه عطار با نظریات اومانیسم در باب آزادی بیان شود. هر دو جریان فکری وجوه مشترکی در زمینه آزادی انسان دارند و می توان گفت هر دو جریان فکری معتقد به آزاد اندیشی دینی هستند و آزادی را در تسلیم و خضوع به خدا می دانند همچنین در نگاه آنان، آزادی مشروط به تحقق آزادی و احترام دیگران می باشد و آزادی یک ضرورت و نیاز تعالی و رشد فرد و جامعه است.

انسان, آزادی, عرفان, عطار, اومانیسم