ثریا قنبری کرمانشاهی - دانشجوی دکتری ، گروه الهیات فقه و مبانی حقوق اسلامی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران
سید محمد شفیعی مازندرانی - دانشیارگروه الهیات فقه مبانی حقوق اسلامی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران
علیرضا عسگری - دانشیارگروه الهیات فقه مبانی حقوق اسلامی ، واحد قم ، دانشگاه آزاد اسلامی ، قم ، ایران

راهبردفقهی امر به معروف و نهی از منکر، دوراهبردعملی هستند که از مهمترین واجبات دینی بوده ، و در دین مبین اسلام از جایگاه ویژه ای برخوردارمیباشند . با اعمال صحیح این راهبرد جامعه ای سالم و به دور از زشتی ها و جرایم به وجود خواهد آمد، زیراامر به معروف و نهی از منکر، زمینه ساز تربیت سالم اجتماعی است و نیزبا حساسیت عمومی که در برابر گناه دارد نمی گذارد، فرد و جامعه به سوی بی بندوباری و سقوط پیش بروند و در هر شرایطی نیز قابل اجرا است . این راهبرد مهم با تا ثیر گذاری بر تمام مراحل شکل گیری جرایم ، اثر آن در اصلاح جامعه ، ممانعت و پیشگیری از وقوع جرایم و نیز تسلط آن بر تمام روابط اجتماعی ، سبب شده است که از جایگاه مهمی در جرم شناسی اسلامی برخوردار باشد ، لذا با توجه به این که ساز و کار امر به معروف و نهی از منکردر ماهیت خود مبتنی بر پیشگیری ونظارت همگانی است ،و نیز درتالیفات غیر دینی مورد توجه قرار گرفته است ، مصمم گردیدیم دراین نوشتارضمن بررسی تطبیقی بین این راهبردفقهی وتئوری پنجره های شکسته به تحلیل بپردازیم و وجوه افتراق و خلاء های موجود دراین تئوری را با انطباق باراهبردفقهی امر به معروف ونهی از منکربیان نماییم .

جرم, نظارت, راهبرد فقهی امر به معروف و نهی از منکر, تئوری پنجره های شکسته