بررسی کنوانسیون ژنو در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه

هدف پژوهش بررسی و مطابقت برخی مواد بخش چهارم از کنوانسیون های چهارگانه ژنو ۱۹۴۹ وپروتکل الحاقی۱۹۷۷ اول در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ از منظر فقه امامیه می باشد، تا به یک دستاورد کلی نسبت به مبانی فقه و مواد کنوانسیون دست یابیم. در این راستا، سوال اصلی پژوهش این است که دیدگاه فقه شیعه نسبت به مواد کنوانسیون چهارم ژنو و پروتکل ها در مورد حمایت از اماکن غیرنظامی در زمان جنگ چگونه است؟روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و در سیر این مقاله بعد از ذکر مواد کنوانسیون و پروتکل ها و شرح حقوقی و اصولی که در قانون برای حمایت آمده است، به دلایل و اصول فقهی حمایتی پرداخته ایم و در پایان مطابقت و همسویی فقه و کنوانسیون در ذیل نتیجه پژوهش عنوان شده است، نتایج پژوهش نشان داد که در کنوانسیون چهارم براساس مواد ۱۴ ، ۱۵ و ۱۸ و مواد ۵۹، ۵۵ و ۶۰ پروتکل اول و از منظر فقه امامیه براساس ادله هایی همچون آیه ۱۹۰ سوره بقره مکان های غیرنظامی شامل بیمارستان ها، مکان های مذهبی و کلیه اماکنی که هدف نظامی نیستند از جمله خانه ها، اماکن فرهنگی و محیط زیست در زمان جنگ مورد حمایت هستند و تخریب و حمله به آنها جایز نیست.

Keywords:

کنوانسیون , پروتکل , حمایت , اماکن غیرنظامی , جنگ , فقه امامیه