شاخص های ارتقای فدراسیون ورزشهای رزمی جمهوری اسلامی ایران (رویکرد اجتماعی، سیاسی، فنی و مالی)

هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موفقیت فدراسیون ورزشهای رزمی جمهوری اسلامی ایران بود. روش: پژوهش از نوع آمیخته و به صورت کیفی و کمی بود. در بخش کیفی آن جامعه آماری شامل ۱۵ نفر از اعضای هیات علمی رشته-های مدیریت ورزشی و اقتصاد و کلیه افراد دارای تجربه در سمت مدیریت هیات های رزمی و مدیران عالی فدراسیون ورزشی های رزمی به صورت هدفمند غیر تصادفی (قضاوتی) و با روش گلوله برفی بود. جامعه آماری جهت پاسخگویی به بخش پرسشنامه پژوهش حاضر از ۱۰۰ نفر از ورزشکاران، مدیران باشگاه ها و مدیران فدراسیون ورزش های رزمی بودند پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ ۰.۸۳ استفاده شد. پرسشنامه دارای ۷ مولفه و ۲۷ شاخص بود. یافته ها: در مولفه مربیان شاخص رانت بازی در انتخاب مربیان با ۷۱ درصد همبستگی، در مولفه اداری شاخص مطلوب نبودن دوره های آموزشی با ۸۱ درصد همبستگی، در مولفه بانوان شاخص محدودیت های تمرینی در سالن اختصاصی بانوان با ۸۱ درصد همبستگی، مولفه مالی شاخص مشکلات اقتصادی ورزشکاران و کمبود حقوق و مزایا آنها با ۸۷ درصد همبستگی، در مولفه ورزشکاران شاخص عدم تعهد فدراسیون پزشکی ورزشی جهت حمایت از ورزشکاران پس از مصدومیت با ۸۶ درصد همبستگی، در مولفه آینده نگاری شاخص عدم اجرایی کردن طرح هایی با استراتژی درآمدزایی از قهرمانی ورزشکاران با ۹۰ درصد همبستگی، در مولفه فناوری اطلاعات نیز شاخص ثبت اطلاعات پایگاه های قهرمانی و هیات های استانی در پایگاه داده جهت سهولت دسترسی به اطلاعات با ۷۱ درصد همبستگی دارای بیشترین همبستگی با مولفه های مذکور بودند.

Keywords:

فدراسیون ورزشی , ورزش رزمی , رویکرد اجتماعی , رویکرد سیاسی , رویکرد فنی , رویکرد مالی