موانع روانشناختی توسعه سیاسی در ایران ( ۶۸-۷۶ )

بررسی موانع تاریخی توسعه در ابعاد مختلف آن ، از اهمیت در خور توجهی برای ریشه یابی وضع موجود جوامع توسعه نیافته و همچنین ارائه طریق جهت رفع موانع و حصول وضع مطلوب برای آنها برخورداراست.لذا پژوهش حاضر با پرداختن به موانع روانشناختی توسعه سیاسی در مقطع تاریخی ( ۶۸-۷۶) ایران به این مهم می پردازد . از جمله چرایی توسعه نیافتگی سیاسی ایران می توان به موانع روانشناختی آن اشاره کرد. در این راستا با استناد به نظریه << سلسله مراتب نیازهای انسان >> از ابراهام مزلو و همچنین نظریه << دگرگونی ارزشی >> رونالد اینگلهارت می توان به اولویت نیازهای اقتصادی وامنیتی وتعلقی (هویتی) جامعه ایران (۶۸-۷۶) و همچنین عدم اولویت و فعال نشدن نیازهای بالاتر جامعه ایران در این مقطع تاریخی اشاره کرد . پژوهش حاضر از نوع تاریخی بوده و جهت بررسی مسئله و پرسش پژوهش و ارائه پاسخ مناسب در این زمینه از روش اسنادی – کتابخانه ای و رویکردی تبیینی بهره برداری شده است . یافته ها نشان می دهد که عزت نفس سالم با توجه به برخورداری از مولفه هایی همچون داشتن باور خود ارزشمندی و شایستگی ، داشتن باور خود توانمندی ، استقلال ، سلطه ناپذیری ، آگاهی و خردگرایی نقش مهمی را در تحقق آزادی سیاسی ایفا می کند . همچنین منش دموکراتیک با توجه به مولفه هایی همچون اجتماعی بودن ، همگرایی ، خوش بینی و انگیزه ی پایین برای قدرت طلبی و سلطه جویی نقش مهمی را درتحقق مشارکت سیاسی ایفا می کند .

Keywords:

توسعه سیاسی , موانع تاریخی , موانع روانشناختی , منش دموکراتیک , عزت نفس