شهلا زرعی - دانشجوی دکتری فقه و حقوق خصوصی ، دانشگاه خوارزمی ، تهران ، ایران
مریم غنی زاده بافقی - استادیار فقه و مبانی حقوق، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
حسین شفیعی فینی - استادیار فقه و مبانی حقوق، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

قاعده تدلیس به عنوان یکی از مهمترین قواعد فقهی سعی در حمایت از اشخاصی است که به هر نحوی دچار خسران و ضرر شده است. تدلیس در حوزه حقوق خانواده در موقعیت های مختلفی پیش می آید که در این تحقیق با روش تحلیلی- توصیفی به بیان این موارد پرداخته شده است. تدلیس در شخصیت یکی از زوجین از جمله مواردی است که غالبا در جامعه جریان دارد و افراد با معرفی خود به عنوان شخصیت مهم یا شخصی که شغل بسیار مهمی دارد و.... اتفاق می افتد. اظهار یا کتمان نابجا در خصوص ویژگی های جسمی همچون تصویر سازی مصنوعی و نمایش های غیرواقعی از چهره ظاهری فرد، مخفی سازی با ترمیم عیب ها و کاستی های مشهود، وضعیت سلامت و بیماری (همچون استفاده از موی مصنوعی یا رنگ مو، دندان مصنوعی، سمعک، عینک، جراحی پلاستیک با ابتلا به دیابت، ایدز، بیماری های ریوی، کلیوی، پوستی و ...)، دوشیزگی، عادت ها و شرطی شدن های غیر معمول (مثل اعتیادبه دخانیات، مواد مخدر و مشروبات الکلی) ویژگی های اخلاقی، منظور از عیب غیر منصوصه عیویی غیر از موارد ذکر شده در مواد ۱۱۲۲ و ۱۱۲۳ می باشد. به صورت کلی پنهان کردن و یا عدم ذکر خصوصیاتی که در نظرات زوجین مد نظر قرار گرفته و متباینا بر آنها توافق شده است، می تواند موجبات استناد به قاعده فقهی تدلیس را فراهم کند.

تدلیس, حقوق خانواده, نکاح, عیوب غیرمنصوصه