اثربخشی درمان شناختی رفتاری در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب منتشر در شهر کنگان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری در درمان زنان مبتلا به اختلال اضطراب منتشر در شهر کنگان بوده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ۲۰۰ نفر از زنان مبتلا به اختلال اضطراب منتشر در شهر کنگان بود. حجم نمونه پژوهش ۳۰ نفر به روش داوطلبانه بود. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پروتکل درمان شناختی رفتاری حاجی حسنی (۱۳۹۰) و همچنین پرسشنامه اختلال اضطراب منتشر اسپیزر، کرونک، ویلیامز و لوه (۲۰۰۶) بود. . پایایی این پرسشنامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضرایب آلفای کرونباخ ۰/۸۱ بدست آمد. و همچنین روایی این پرسشنامه در پژوهش حاضر با استفاده از ضرایب همبستگی هر سوال با نمره کل محاسبه گردید و نشان داد که همه سوالات با نمره کل همبستگی معنی داری دارند. در سطح آمار استنباطی داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیری استفاده شد که نتایج نشان داد که میانگین نمره تعدیل شده متغیر اختلال اضطراب منتشر در آزمودنی های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون کمتر از آزمودنی های گروه کنترل است.در نتیجه گیری کلی پژوهش می بایست بیان نمود که با به کارگیری برنامه های درمانی درمان شناختی رفتاری می توان به کاهش اختلال اضطراب منتشر در بین زنان کمک نمود.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , اختلال اضطراب منتشر