پیشگیری از آسیب های اجتماعی با محوریت بزهکاری و کودکان کار

بالابردن کیفیت سطوح آموزشی در مدارس، به واسطه تحقیقات و پژوهش های معلمان و تلاش آنها در زمینه آشنایی با جدیدترین روش های آموزشی در ملل مختلف و همچنین افزایش کیفیت عوامل دخیل در فرایند آموزش، امکان پذیر است. بدون شک نمی توان با اتکای صرف به تحصیلات دانشگاهی حتی در بالاترین تراز علمی، موفقیت قابل قبولی در پروسه تعلیم و تربیت کسب کرد. رفع مشکلات عدیده ای که هریک از آموزگاران، در فرایند آموزش با آن مواجه می شوند، محصول تجارب ارزنده ای است که طی سالیان متمادی تلاش در عرصه علم و فرهنگ به دست می آید. یک مجموعه کار پژوهشی باید بتواند در حال و آینده سیر کند و با ایجاد پل های ارتباطی بین این دو موقعیت زمانی و با خلق راه های بهتر، مسیر را برای پیشبرد اهداف نظام آموزشی هموارتر سازد. در این میان باید همه فاکتورهای کیفی و کمی را در نظر بگیرد و تعادلی سازنده بین این فاکتورها به وجود آورد تا برآیند پژوهش، منتج به افزایش کیفیت کاری و کمیت آماری باشد. تحقیق و پژوهش در کار آموزشی به منظور بهره وری بیشتر، ریشه در ابعاد اجتماعی و علوم انسانی دارد و پژوهشگر باید بتواند با اشراف بر این دو مقوله، بهترین، موثرترین و کوتاه ترین مسیر ممکن برای دستیابی به اهداف عالیه نظام هدفمند آموزشی را طراحی و اجرا کند. در این کار پژوهشی، به مشکلات متعدد دانش آموزان در بحث آسیب های اجتماعی پرداخته می شود. برخی راهکارهای موقت و گذرا یا عمقی و تاثیرگذار نیز که در رفع برخی مشکلات ، مورد استفاده قرار گرفته اند، در این میان، مورد بررسی قرار می گیرند.

Keywords:

پژوهش در عمل , آسیب های اجتماعی , دانش آموز