محمد شرافتی مقدم - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
فرهاد دریانوش - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محسن ثالثی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
علی اصغر فلاحی - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
محمد همتی نفر - گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مقدمه و هدف: شناخته شده ترین مکانیسم تنظیم کننده فعالیت مسیر mTORC۱ در عضله اسکلتی مسیر وابسته به انسولین/IGF-۱ است. هنوز نقش تمرین HIIT بر این مسیر مهم در سنتز پروتئین در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بررسی نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر مسیر کمپلکس یک هدف راپامایسین در پستانداران (mTORC۱) در بافت عضله FHL موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع ۲ است.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۱۶ سر موش صحرایی نر ۲ ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن ۲۰±۲۶۰ گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء STZ و نیکوتین آمید به روش تصادفی به ۲ گروه، تمرین (۸ سر) و کنترل (۸ سر) تقسیم شدند؛ گروه تمرینی ۴ روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت ۴ هفته به فعالیت ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. همچنین موش های صحرایی هیچ گونه درمانی با انسولین را در طول دوره پژوهش نداشتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t-مستقل استفاده شد.   نتایج: افزایش معناداری در محتوای پروتئین های AKT۱ (۰۰۵/۰p<)، mTOR (۰۰۰۱/۰p<)، P۷۰S۶K۱ (۰۰۸/۰p<) و ۴E-BP۱ (۰۰۱/۰p<) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد.   نتیجه گیری: تمرین HIIT منجر به افزایش محتوای پروتئین های AKT۱، mTOR، P۷۰S۶K۱ و ۴EBP۱ در بافت عضله اسکلتی FHL آزمودنی های دیابتی تحقیق حاضر شد؛ بنابراین، با توجه به نقش های مهم این پروتئین ها در سنتز پروتئین، فعالیت ورزشی HIIT می تواند یک مکانیسم مهم برای افزایش سنتز پروتئین یا هیپرتروفی عضلانی باشد.

تمرین تناوبی با شدت بالا, مسیر سیگنالینگ mTORC۱, عضله اسکلتی FHL, دیابت نوع ۲