متیلاسیون ژن اینترفرون گاما در بیماران مواجهه یافته با سولفورموستارد

مقدمه و هدف: اینترفرون گاما یکی از سایتوکین های مهم در بروز بیماری های التهابی مزمن ریوی مانند آسم و COPD است. متیلاسیون نواحی CPG پروموتری این ژن می تواند تحت تاثیر موادشیمیایی و سمی مختلف دچار تغییر شود که این تغییرات در بروز بیماری های مزمن ریوی و شدت آن نقش دارد. در این مطالعه به بررسی اثر ماده شیمیایی سولفورموستارد بر وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن اینترفرون گاما و ارتباط آن با شدت بیماری ریوی در جانبازان شیمیایی با مشکلات تاخیری ریوی پرداخته شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه، ۴۶ فرد مواجهه یافته با علائم خفیف تا متوسط ریوی، ۴۵ فرد مواجهه یافته با علائم شدید ریوی و ۴۱فرد مواجهه نیافته به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.کیفیت و کمیت DNAهای استخراج شده از خون این افراد موردبررسی قرارگرفته و نمونه های مناسب پس از تیمار با  بی سولفیت ازنظر وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن IFN-γ از طریق تست MSP < /span> مورد بررسی قرار گرفتند.   نتایج: سطح متیلاسیون پروموتور ژن IFN-γ در گروه مواجهه یافته با مشکلات خفیف تا متوسط افزایش معناداری و در گروه مواجهه یافته با مشکلات شدیدکاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. سطح فاکتورهای اسپیرومتری در افراد دارای DNA متیله بیش از افراد دارای DNA غیر متیله بود.   نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان پیشنهاد داد که افزایش متیلاسیون نواحی پروموتوری و احتمالا تغییر بیان ژنIFN-γ در مواجهه یافتگان با گاز خردل می تواند تاثیر مثبتی بر روی عملکرد ریه داشته باشد.

Keywords:

اینترفرون گاما , سولفورموستارد , متیلاسیون , مشکلات ریوی