نقش ارتباطی معماری و شهرسازی با طراحی شهری در مدیریت شهری

در توسعه محیط مصنوع، حرفه – دانشهای مختلفی باید به طور سازنده با اندرکنش مثبت و هم پیوند به کار آیند. این جریان باید در تمامی سطوح اعم از آموزش، برنامه ریزی؛ طراحی، مدیریت، اجرا و بهره برداری در نظرگرفته شود. برای ایجاد و خلق یک محیط همگانی بیرونی خوب؛ همکاری و تعامل مطلوب میان عناصر سازنده مکان شامل: مردم، سازندگان، مدیران و متخصصین (طراحان، برنامه ریزان، جامعه شناسان، اقتصاددانان و... ) باید برقرار شود. در این میان، قشر طراحان شامل: معماران منظر و طراحان شهری به عنوان دو حرفه اصلی طراحی محیطی، از نقشی محوری و راهبردی برخوردارند. همانطورکه تعامل میان مردم، سازندگان، طراحان و مدیران بایستی صورت پذیرد، این تعامل در میان خود قشرطراحان و متخصصین نیز از اهمیتی دوچندان برخوردار است. چرا که بدون اتفاق نظر تخصصی و همکاری همه جانبه، برقراری تعامل سازنده غیرممکن بوده و تداخل غیرسازنده و مخرب میان این رشته ها با پیش زمینه های فکری و عملی تقریبا مشابه و مشترک، رخ خواهد داد. این درحالی است که در واقعیت، موضوعاتی که با معماری منظر و طراحی شهری ارتباط دارد، در همه بخشها، مرز بین هم پیوندی و تعامل سازنده، مخدوش و مسئله دار است. توسعه زمانی سازنده است که شامل هم پیوندی باشد. معماری منظر در کل تلفیقی از رشته های مهندسی شهرسازی و عمران است و هدف نهایی اش محوطه سازی و خلق فضاهای بهینه در محیط باز است. کاربرد این نوع از معماری حسی سرشار از آرامش را برای انسان به ارمغان می آورد و رابطه او را با طبیعت اطرافش تقویت می کند. معماری منظر از علوم مختلف در کنار فناوری هایی نوین مهندسی بهره می گیرد تا سازماندهی محیط پیرامونی را انجام دهد و رفاه انسان را به ارمغان بیاورد. از دیگر اهداف مهم معماری منظر هم می توانیم به مدیریت جلوه های بصری، ارتقا کیفیت محیط های باز طبق برنامه ریزی های اصولی و استفاده از راهکارهای کارآمد اشاره کرد.

Keywords:

کلمات کلیدی: معماری مدیریت شهری , طراحی شهر , شهرسازی.