زمان بندی حرکت قطارها بر اساس میزان تقاضا مسافر با استفاده تئوری صف

مترو به عنوان راه حل ترافیک، یک وسیله حمل ونقل عمومی سنگین و مهم در دنیا امروز، به یک ضرورت تبدیل شده است. نیاز به مدیریت ترافیک و برنامه ریزی امری اجتناب ناپذیر است. هدف از زمان بندی قطارها حداقل کردن زمان سیر قطارها از مبدا به مقصد، جلب رضایت مسافران و صاحبان منافع، باکم کردن تاخیرات در ایستگاه ها و حداکثر کردن استفاده از ظرفیت خطوط، ایستگاه ها و ناوگان است. در این تحقیق، مطالعه موردی قطاری شهری بین تهران و کرج است. با استفاده از تئوری صف با الگو M/G/C/C، یک برنامه زمان بندی برای هدوی قطار بر اساس سه سناریو پیشنهاد شده است. در واقع با استفاده از عدم قطعیت در سرفاصله زمانی و ظرفیت، به زمان بندی حرکت قطار پرداخته شده است. پارامتر دیگر زمان انتظار مسافر است. رضایت مندی مسافر به زمان انتظار کوتاه و همچنین فضای کافی برای سوارشدن در قطار بستگی دارد. سود شرکت نیز به این دو پارامتر بستگی دارد، البته در ساعات مختلف، تقاضا مسافر متفاوت است، بنابراین برای ساعات مختلف باید هدوی تنظیم گردد. هدوی پیشنهادشده بین بازه ۶-۳۰ دقیقه در سناریو های مختلف برای ساعات مختلف است.

Keywords:

تهران , مترو , سرفاصله زمانی , برنامه زمان بندی , تئوری صف , زمان انتظار.