تارا حیدری ارجلو - دانشجوی دکتری معماری و مدیریت شهری، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران
امیر عباس زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران
نسترن نژداغی - استادیار شهرسازی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران
االهه حیدری ارجلو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، شیراز، ایران

شیوع کرونا تاثیر زیادی بر روی توسعه گردشگری داشته است. بسیاری از این تاثیرات در دوره پساکرونا نیز ادامه داشته است که منجر به رکود صنعت گردشگری شده است. ادامه این روند، هشداری جدی به تمامی دولت ها است. در این رابطه بایستی به سلامت عمومی جامعه به عنوان یک متغییر مهم در رشد اقتصادی و حفظ و توسعه صنعت گردشگری یک کشور توجه و اهمیت زیادی داده شود. بر این اساس شناخت عوامل موثر بر توسعه گردشگری در دوره پساکرونا می تواند در مدیریت چالش ها و پیشبرد آن موثر باشد که در این تحقیق به صورت موردی شهر شیراز بررسی شد.  روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق، کارشناسان و متخصصان صنعت گردشگری سلامت شهر شیراز است. ۱۰۰ کارشناس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی پرسشگری شدند. روایی پرسشنامه از طریق جامعه نخبگان و پایایی نیز از طریق آلفای کرونباخ با ضریب ۰/۸۱ تایید شدند. نتیجه آزمون آماری نشان داد که عوامل اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، زیرساختی و مدیریتی در سطح کمتر از ۰/۰۵ معنادار بوده است. بررسی اختلاف میانگین نیز تایید نمود که این عوامل در توسعه گردشگری پساکرونا تاثیرگذاری مثبتی دارند. نتیجه تحلیل عاملی نیز تایید نمود که در توسعه گردشگری پساکرونا، عوامل زمینه ای و علی موثر هستند که در سطح متغیرها نیز بیشترین وزن یا بار عاملی مربوط به نوآوری مدیران شهری با وزن  ۰/۹۹۴، تقویت دوره های آموزشی رونق گردشگری با وزن ۰/۹۷۵ و سپس تقویت تورهای گروهی و جمعی با ۰/۹۷۴ بوده است.  همچنین تحلیل همبستگی پیرسون بیانگر وجود رابطه در سطح کمتر از ۰/۰۵ بین عوامل بررسی شده و توسعه گردشگری پساکرونا بود.

توسعه, صنعت گردشگری, مدیریت شهری, پساکرونا, شهر شیراز