بررسی چگونگی ساختار ،نقش و تاثیر آموزش عالی ایران در مدیریت بحران و پسابحران

امروزه ارائه آموزشهای متناسب با نیازهای جامعه« یکی از مهمترین رسالتهای دانشگاه ها و سیستم آموزشی عالی است. کشور ایران کشوری بلاخیز است و در بخش های جنوبی با بحران سیل رو به رو بوده و در برخی مناطق با بحران آب وهوا مواجه است و همچنین مناطق زلزله خیز زیادی داردا و..... این مسائل بحرانهایی است که دانشگاه ها باید نقش مناسبی در زمان وقوع آن بازی کنند و این نیازمند آمادگی کامل نهادهای دانشگاهی است.در این نوشتار به بررسی نقش آ موزش عالی در مدیریت بحران و پسا بحران با روش توصیفی تا حدی تجویزی می پردازیم. روش گردآوری داده ها نیز روش کتابخانهای و استفاده از اسناد و مدارک و گزارش سازمانهای مرتبط است. ترسیم نقش دانشگاه ها، مراکز علمی و آموزشی که نقش تعیین کنندهای در آموزش" مدیریت بحران ورفتارهای پسا بحران" ایفا می کنند ،از اهداف این پژوهش به شمار می رود .نتایج نشان می دهد که دانشگاه مرکز شناخت مسائل، مشکلات و چالشهای جامعه و تبیین صحیح دلایل بروز این مشکلات است. همچنین دانشگاه محلی برای پیشبینی تحولات و وقایع آتی بخشهای مختلف کشور و یافتن راهحلهایی برای مدیریت و جهت دهی صحیح تحولات است. زیرا این مراکز موظفند متخصصان و مدیرانی را آماده کنند که بدانند در مواقع بحران چه اقداماتی را باید انجام دهند. این مقاله به توسعه و درک بیشتر مدیریت بحران و پسا بحران پاسخ می دهد. در این نوشتار بیان می کنیم که چگونه و چه تغییراتی در آموزش عالی می تواند دررفع شرایط بحران و اضطرار؛،بازگرداندن سریع جامعه به حالت عادی؛کاهش آسیبهای ناشی از بحران چه جانی و چه مالی؛کاهش اثرهای بحران در جامعه و مقابله با آن با کمترین هزینه ها؛ایجاد آمادگی در جامعه برای مقابله با بحران؛بازسازی مناطق بحرانی ازلحاظ فیزیکی و روانی و فرهنگی؛ایجاد تمرین و آموزش و مانورها در مناطق جهت آمادگی برای مقابله با بحران ، برای مدیران و مردم،مهمترین نقش را ایفا کند.

Keywords:

آموزش عالی , مدیریت بحران , برنا مه و رشته های دانشگاهی , توسعه ی مهارت ها و نتایج یادگیری , پسا بحران