بررسی ارتباط توانمندسازی با عملکرد پرسنل ادارات زندانهای استان لرستان

از عوامل مهم ابقا سازمانها، کیفیت و توانمندی نیروی انسانی است که اهمیت آن به مراتب فراتر از فناوری های جدید، منابع مالی و مادی است. در این راستا نقش نیروی انسانی کارآمد، توانا و دانا در تحقق اهداف سازمانی امری غیر قابل انکار میباشد. نیروی انسانی توانمند، سازمان توانمند را بوجود می آورد و سازمان توانمند محیطی است که کارکنان در گروههای مختلف، در انجام فعالیتها با یکدیگر همکاری می کنند. این پژوهش، بررسی رابطه توانمندسازی منابع انسانی و عملکرد آنها در زندانهاست. برای انجام این کار از جامعه آماری ۱۴۳ نفری تعداد ۱۰۴نفر نمونه بر اساس جدول مورگان از پرسنل زندانهای استان لرستان برای تایید یا رد فرضیه های تحقیق و مولفههای تاثیر آموزش شغلی، تفویض اختیار، انگیزه های فردی، غنی سازی شغل، سبک مدیریت و توانمندی بر عملکرد مطالعه و بررسی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است.روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریق آن و تجزیه تحلیل دادهها، آموزش شغلی، انگیزه های فردی، توانمندی، تفویض اختیار، غنی سازی شغل و سبک مدیریت مورد تایید قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان میدهد که متغیر سبک مدیریت مشارکتی با ضریب ۰/۸۳۲ موثرترین عامل برافزایش عملکرد کارکنان میباشد. به عبارت دیگر هر سازمانی که بتواند از نظر تخصص کارکنان خود در تصمیم گیری استفاده نماید، سریعتر و با اطمینان خاطر بیشتر به اهداف سازمانی خود می رسد.کند.

Keywords:

توانمندی , عملکرد , کارکنان , سبک مدیریت