سیده مینا صفوی
مریم محمدی فرید
خلیل کاظم پور مشهدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع و مشکلات آموزشی و رفاهی اعضای هیات علمی و دستیاران علمی دانشگاه پیام نور استان خوزستان انجام گرفته است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دستیاران و اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور استان خوزستان در سال ۱۳۹۰ بودند، که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، ۱۲۰ نفر از بین آن ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامهی محقق ساخته بود. روایی صوری آن با استفاده از نظر متخصصان و پایایی به روش آلفای کرانباخ، ۹۲/۰ برای کل به دست آمد. یافته های پژوهش در ۵ خرده مقیاس نشان داد که بیشترین مشکلات دو گروه دستیابی به مهارت حرفه ای (۵/۱= )، در مرحله ی بعد دستیابی به دانش جدید (۷۷/۱= ) در مراتب بعدی به ترتیب امکانان رفاهی (۸۷/۱= )، ساختار آموزشی (۸/۲= ) و مشکلات سازمانی (۶۴/۳= ) بود. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نظر آن دو در حیطه ی دستیابی به دانش جدید وجود داشت (۰۱/۰>P و ۵۱/۲=t). شواهد و نتایج این پژوهش نشان داد که دانشگاه پیام نور استان خوزستان، تلاش ناموفقی در فراهم کردن امکان دستیابی به دانش جدید و دسترسی به مهارت های حرفه ای داشته است و در زمینه ی فراهم کردن امکانات رفاهی نیز ناموفق بوده است. ساختار سازمانی و مقررات دانشگاه از موانع ارتقای جامعه ی مورد بررسی بود.

موانع آموزشی و رفاهی, عضو هیات علمی, دستیار علمی, دانشگاه پیام نور