بررسی میزان رضایتمندی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی جندی شاپور اهواز از دوره های آموزش ضمن خدمت مجازی در سال ۱۳۹۳

به دنبال رشد روزافزون فن آوری اطلاعات، روش های سنتی آموزش که در حال حاضر اجرا می شوند به تنهایی پاسخ گوی نیازهای آموزشی کارکنان سازمان های امروزی نمی باشند. این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی در آبان ماه سال ۱۳۹۳ و به منظور بررسی میزان رضایتمندی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پیرامون دوره های آموزش ضمن خدمت مجازی در سه مقوله ی رضایت از محتوا، رضایت از روش ارائه ی دوره ها و رضایت از برنامه ی آموزش مجازی صورت گرفته است. از ۱۰۵۲ نفر جامعه ی مورد پژوهش، نمونه ای به حجم ۲۱۱ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و برای جمع-آوری اطلاعات از پرسش نامه ی استاندارد شده که بر اساس مقیاس لیکرت تنظیم شده بود، استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمارهای توصیفی درصد فراوانی، مد، میانگین و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون t مستقل در نسخه ی ۲۱ نرم افزار آماری SPSS استفاده گردید. بیشترین میزان رضایتمندی از برنامه ی آموزش مجازی با میانگین رضایتمندی ۴.۱۷ (از حداکثر نمره ی ۵) و با ۸۰.۶۵ درصد موافق و کمترین آن مربوط به رضایت از محتوای دوره های آموزشی با میانگین رضایتمندی ۳.۷۶ و با ۶۹.۴۳ درصد موافق بود. متغیرهای زمینه ای نظیر سابقه ی کار، نوع استخدام، مدرک تحصیلی و جنسیت، تاثیری بر رضایت کارکنان از شرکت در دوره های آموزش مجازی نداشت. لذا با توجه به رضایت قابل توجه کارکنان از دوره های آموزشی مجازی، لزوم برنامه ریزی جدی در خصوص استقرار نظامی متناسب، جهت پیاده سازی کامل این شیوه، ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

آموزش ضمن خدمت , آموزش مجازی , رضایتمندی , دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز , کارکنان