حمیرا آقاجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

هدف اصلی این مقاله تبیین رابطه منبع کنترل و عزت نفس با امید به زندگی در مادران دارای فرزند معلول می باشد. تحقیق حاضر در دسته پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش ۱۵۰ نفر ونمونه آماری حداقل ۱۰۸ نفر از مادر دارای کودک معلول می باشند که این تعداد براساس جدول مورگان و به شیوه تصادفی(قرعه کشی) و بر اساس لیست موجود در اداره بهزیستی شهرستان نوشهر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، سه پرسشنامه کنترل راتر(۱۹۶۶)با ضریب پایایی۸۱/۰، عزت نفس کوپراسمیت(۱۹۶۷)با ضریب پایایی۸۸/۰و پرسشنامه امید به زندگی (اشنایدر و همکاران،۱۹۹۱) با ضریب پایایی۷۱/۰بوده است.روش تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی به کمک نرم افزار SPSS بود. یافته تحقیقی حاکی از این بود که یافته های پژوهش نشان داد که بین منبع کنترل و امید به زندگی در مادران دارای فرزند معلول شهرستان نوشهر رابطه وجود ندارد؛ چرا که سطح معناداری مشاهده شده(۴۴۱/۰ =sig) از مقدار خطای پیش بینی شده(۰۵/۰) بزرگتر می باشد.ولی بین عزت نفس و امید به زندگی در مادران دارای فرزند معلول شهرستان نوشهر رابطه معناداری وجود دارد؛ چرا که سطح معناداری مشاهده شده(۰۰۰۱/ =sig) از مقدار خطای پیش بینی شده(۰۱/۰)کوچکتر می باشد. عزت نفس یا همان خود بزرگواری یکی از خصوصیات مهم و اساسی شخصیت هر فردی را تشکیل می دهد و به طور حتم روی سایر جنبه های شخصی انسان اثر می گذارد. و کمبود یا فقدان آن باعث عدم رشد سایر جنبه های شخصیت یا ناموزونی آنها خواهد شد و حتی ممکن است پایه گذار بیماریهای روانی گوناگون مانند افسردگی، کمرویی، پرخاشگری، ترس و امید و ... شود.

منبع کنترل، عزت نفس ، امید به زندگی