زن از عناصر کلیدی اشعار نزار قبانی است؛ چنان که در ادبیات عرب، او را «شاعر زن» خوانده اند. این پژوهش با رهیافتی تحلیلی، درپی نشان دادن و تشریح علل تفاوت های سیمای زن در دو نمونه ی برجسته از اشعار وی، یعنی قصیده البحریه و سمیتک الجنوب،است که شعر نخست در ژانر ادبیات تغزلی و دومی در ادبیات پایداری جای می گیرد. یافته های پژوهش، نشان می دهند که الگو وارگیو کنش گری زن و تجرید او از جذابیت های ظاهری، از مهم ترین اقتضائات بازنمایی زن در ادب مقاومت اند. مجموعه ی این ویژگی هابه شعر این ژانر امکان ماندگاری و مقبولیت در جوامع و اعصار گوناگون می بخشد.