لاله دبیری - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی گرایش محض دانشگاه تبریز
لاله دبیری - دانشجوی ارشد پیام نورگرایش محض تهران جنوب

داستان های اقلیمی غالبا بازتاب دهنده ویژگیها و عناصر مشترکی چون زبان، فرهنگ، باورها، آداب ورسوم یک منطقهجغرافیایی اند. دهه های پنجاه و شصت، دوران رونق ادبیات اقلیمی و ظهور نویسندگان متعددی است که نوشته هایشان رنگ و بویی محلی دارد و بر ادبیات مناطق روستایی متکی است. رمان «اهل غرق» اثر منیرو روانی پور و «تنگسیر» ازصادق چوبک را میتوان در زمر ه آثار ادبیات اقلیمی روستایی دانست. نویسندگان داستان مذکور به دلیل آشنایی عمیقبافرهنگ ساکنان سواحل دریایی خلیج فار س و بهره گیری از عناصر بومی و محلی سرزمین های جنوب به روایت داستان می پردازند. در این پژوهش کوشش شده است تا با رو ش تحلیلی- توصیفی، شاخصهای ادبیات اقلیمی رمان «اهل غرق» و «تنگسیر» از جمله موقعیت جغرافیایی، زبان و لهجه، پوشاک، آداب ورسوم، باورها، اعتقادات و سرودهای محلی به صورت تطبیقی بررسی شود. نتایج حاصل شده، علاوه بر اینکه از تسلط عمیق نویسنده بر جنبه های بومی این منطقه حکایتمی کند؛ لایه های پنهان روحیات و خلقیات و اعتقادات مردم جنوب را که در مقاومت، دلاوری و استعمارستیزی، خلاصهمی شود از دیدگاه یک روایتگر عیان می سازد.

ادبیات اقلیمی، اقلیم روستایی جنوب، اهل غرق، تنگسی