هادی رامش - دانشجوی ارشد ادبیات فارسی گرایش محض دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
محمد پاشایی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

فرمالیسم که در نتیجه پیدایی مدرنیته در روسیه شکل گرفت مهم ترین دستاورد متمایز قرن بیستم در عرصهزیبایی شناختی است. فرمالیسم همواره جنبه صوری و ظاهری آثار ادبی را مد نظر قرار داده و راه کشف مفهوم اثرادبی را مستلزم شناخت ابزارهای زبانی آن می داند. نویسنده به منظور برجسته سازی و ناآشنا ساختن زبان از اینابزار ها که عبارت از آرایه ها و زیورآلات می باشند، بهره می گیرد. گلستان از جمله آثار تعلیمی کلاسیک ادبپارسی است که بدلیل مسجع بودن و اسلوب بیانی خاص برجستگی ویژه ای در میان کتب تعلیمی دیگر یافته است.این مقاله برآنست تا دیباچه گلستان سعدی را از زاویه دید فرمالیست ها مورد نقد و بررسی قرار دهد تا شگردهایبرجسته سازی این شاعر و نویسنده توانا را تا حدی آشکار گرداند.

گلستان سعدی، فرمالیسم، آشنایی زدایی، برجسته سازی، قاعده کاهی و قاعده افزایی