زهره احمدی پوراناری - استادیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
نعیم خالصی - دانشجوی کارشناسی آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، کرمان، ایران

خرد و خردمندی ارزشمندترین دستاورد بشری است که ظهور آن مستلزم تولد تمدن بشری بود؛ مفهومی که زیر بنای پیکره نظاماندیشه بشری است و نقش مهمی در جهش های فرهنگی و اجتماعی ایفا می کند و می توان این مفهوم را در آثار متفکران، اندیشمندان،شعرا و ادبای ملل مختلف جستوجو کرد. از جمله این آثار در ایران، شاهنامه فردوسی اثری حماسی و اساطیری، بزرگترین هویت نامهایرانیان و الهام بخش وحدت ملی است و بی شک می توان آغاز سرایش شاهنامه را آغاز دوران اعتلای فکری و فرهنگی ایرانیان دانست.اهمیت خرد در شاهنامه فردوسی آنقدر زیاد است که می توان این اثر را به مثابه بیانیه ملی و باستانی خرد دانست. بوستان سعدی نیزمنظومه ای آرمان طلبانه از سعدی برای نیل به سعادت و تعالی ایرانیان بلکه مردمان جهان است. نگارندگان این مقاله بر آنند تا به روشتطبیقی و با شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی موارد اشتراک و اختلاف دیدگاه این دو سخنور بزرگ نسبت به مفهوم خرد و پیچیدگی هایموجود در ارائه مفهوم خرد در «شاهنامه فردوسی» و «بوستان سعدی» بپردازند.

فردوسی، سعدی، شاهنامه، بوستان، خرد