محسن دولتی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
سکینه بهادرشجایی - دانش پژوه کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان

عشق به زن از متعالی ترین احساس مشترک روح انسان هاست که به عنوان یکی از مضامین جاویدان شعری در ادبیات تمام مللجهان و در همیشه ی روزگاران حضور داشته است . نمیتوان ادبیات و شعر را بدون حضور زن تصور کرد چرا که اگر این مضمونوالا از شعر و ادبیات کنار گذاشته شد چیزی جز توصیف و تحلیل های صرف تاریخی و اجتماعی و سیاسی و عامیانه چیز دیگری ازادبیات بر جا نمی ماند . شاعری را نمی توان پیدا کرد که در اشعار خود به نحوی به بحث زن نپرداخته باشد و در مورد عشق زنقلم سرایی نکرده باشد . هر چند کیفیت و کمیت پرداخت شاعران به زن و عشق او متفاوت بوده ولی در کل مقوله ی زن در هرزمان و تاریخ یکی از مباحث اصلی شعر شاعران بوده است . در این مقاله خصوصیات و ویژگی های بارز زن در اشعار نزار قبانی نامیترین و پرنفوذ ترین شاعر معاصر عرب و حسین منزوی از بزرگترین شعرای معاصر ایران زمین به تصویر کشیده شده است . بابررسی تطبیقی و مقایسه ای این دو شاعر تفاوت و شباهت و کیفیت و کمیت های اشعار آن به دید افکار عمومی از سلایق مختلفگذاشته شده است . این مطالعه و مقایسه به روش تطبیقی و به شیوه اسنادی کتابخانه ای انجام شده است و شعر های این دوشاعر بزرگ ایرانی و سوری در موردعشق و زن مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته و به جایگاه و خواستگاه و علل و عوامل پیدایشآن اشاره شده است است . زبان هنر یکی از بهترین زبان ها برای بیان عشق است. هنرمندان و بالاخص شاعران نیز در طول تاریخاز عشق بسیار دم زده و آثار شکوهمندی را آفریده اند. عشق را به دو نوع مجازی و حقیقی می توان تقسیم کرد که عشق مجازی یاهمان عشق زمینی، بیشتر مورد توجه شاعران بوده است. اما به نظر نمی رسد بروز و ظهور این عشق در تمام آثار هنری یکسانباشد. چنانچه با بررسی تطبیقی اشعار عاشقانه ی نزار قبانی و حسین منزوی از منظرهای مختلفی چون صیغه ی اقلیم، موقعیتهای سیاسی و اجتماعی، گستره ی فرهنگی و نوع عشق ورزی مشاهده شد، گاهی فاصله ی بسیاری در ابراز عشق از وجود دارد.برای مثال نزار قبانی عشق را با مسائل سیاسی در هم می آمیزد و رنگ و لعابی جهانی به آن می زند، در حالی عشق از زبان منزویحالتی شخصی و درون مرزی دارد.

نزار قبانی ، حسن منزوی ، زن ، عشق ، شعر