ارتقاء کیفیت منظر شهری با رویکرد طراحی جداره و حفظ زیبایی شناسی بصری (نمونه موردی: محور چمران شیراز)

خیابانها، جداره های شهری جلوهگه محیط بصری به شمار می آیند. در گذشته، ساختمانها علاوه بر اینکه با ویژگیهایی منحصربه فرد، زیبا، شکیل و منطبق بر اصول زیبایی شناسی بصری اجرا میشدند، در نهایت احترام به بناهای پیرامون خود در زمینه قرار می گرفتند. امروزه منظر بیشتر شهرهای ایران، آشفته و نابسامان است و این بحث ناشی از عدم تناسب در ترکیب عناصر بصری بناهایی است که در مجاورت هم جای دارند. زیبایی به عنوان یک واژه فراگیر هم جهت درک آثار هنری و هم برای درک محیط بکار می رود. منظر شهری، نماد هویت بصری شهری است که به دید ناظران فضا می آید. بررسی دیدگاههای نظریه پردازان داخلی و خارجی در مورد مولفه های موضوع زیبایی شناسی به صورت نقد سیستماتیک در مقوله نما می تواند نقش مهمی ایفا کرده و به ناسامانی موجود در جداره های شهری سر و سامان بخشد. هدف از این مقاله شناسایی نظرات نظریه پردازان، استخراج معیارهایی جهت طراحی زیباشناسانه جداره شهری و بررسی وجود یا عدم وجود این معیارها در منظر شهر می باشد. نشانه های شهری از مهمترین عناصر یاری رسان در امر خوانش شهر و از عناصر مهم هویت بخشی در جامعه است. بیشترین تاثیر را ضریب همبستگی شهروندان با فضای شهری مربوط به جنبه های کارکردی و کمترین تاثیر را مواجهه و خوانش دارد، بنابراین با استفاده از نماد و نشانه ها میتوان به تقویت خوانایی و هویت بلوار چمران شیراز کمک خواهد نمود.

Keywords:

کلمات کلیدی: جداره های شهری , محیط بصری , اصول زیبایی شناسی , منظر شهری , آثار هنری.