فرزاد زارعی
داود رسولی
زهرا صفائی
محمداسماعیل حاجی نژاد
داریوش رخ افروز

حداکثر رساندن یادگیری و کاهش استرس دانشجویان تاثیر چشم گیری دارند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی انتظارات دانشجویان از مربیان و عوامل استرس زای درک شده در طی آموزش بالینی و تئوری در سال ۱۳۹۲ می باشد. در پژوهش مقطعی حاضر تعداد ۲۱۰ نفر از دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی ارومیه به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده ها از یک پرسش نامه ی پنج قسمتی پژوهش گر ساخته مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک، انتظارات از مربیان آموزش بالینی (۱۵ سوال) و تئوری (۷ سوال)، عوامل استرس زای درک شده در محیط آموزش بالینی (۹ سوال) و تئوری (۶ سوال) استفاده شد. از ۲۱۰ شرکت کننده در پژوهش ۱۶۱ نفر (۷/۷۶ درصد) دانشجویان پرستاری و ۴۹نفر (۳/۲۳ درصد) دانشجویان مامایی بودند. مهم ترین انتظار دانشجویان از مربی در محیط آموزش بالینی «نشان دادن درک و همدلی توسط مربیان» و «برقراری ارتباط خوب با دانشجویان» (۷/۹۵ درصد) و در آموزش تئوری «ارائه ی آخرین اطلاعات موجود در مورد درس» بود. (۲/۹۵ درصد). رایج ترین عوامل استرس زای درک شده ی دانشجویان در محیط آموزش بالینی «هشدارهای خشن مربیان در طول دوره» (۷/۷۶ درصد) و در طی آموزش تئوری «ترس در رابطه با عدم درک موضوع و پاس کردن امتحان» (۲/۷۵ درصد) بود. دستیابی به انتظارات و ادراکات دانشجویان از مربی آموزش بالینی، نظری و عوامل استرس زای درک شده ی آن ها گامی مهم در ارتقای یادگیری می باشد. اطلاع از این مضمون های تاثیرگذار، عامل مهمی در جهت توسعه ی مربیان کارآمد و دانشجویان با صلاحیت خواهد شد.

انتظارات, عوامل استرس زای درک شده, مربی, آموزش پرستاری و مامایی