اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر انگیزش پیشرفت تحصیلی و پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری همه ی ابعاد رشد و سلامت نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد. رشد جسمی آنان را به علت ایجاد استرس و تنش فراوان مختل می سازد. همچنین رشد ذهنی یا شناختی و یادگیری و پیشرفت تحصیلی آنان را کاهش می دهد. هدف این پژوهش تعیین میزان تاثیر مهارت خود آگاهی بر پرخاشگری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر سال سوم راهنمایی بوده است. پژوهش حاضر از نوع نیمه ی تجربی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه ی آماری کلیه ی دانش آموزان پسر سال سوم راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ بود. در این پژوهش تعداد ۳۶ دانش آموز پایه ی سوم راهنمایی از چهار مدرسه راهنمایی تحصیلی که دارای بالاترین میزان پرخاشگری بودند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. برای جمع آوری داده ها از آزمون پرخاشگری و انگیزش پیشرفت تحصیلی استفاده شد. آموزش مهارت خودآگاهی در ۸ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای در دو گروه آزمایشی به مدت ۲ ماه صورت گرفت و گروه کنترل نیز بدون هیچ برنامه ی آموزشی بودند و پس از اتمام آموزش، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای تحلیل یافته ها از روش تحلیل واریانس بلوکی استفاده شد. نتایج نشان داد که اثربخشی آموزش مهارت خودآگاهی بر کاهش پرخاشگری (۰۵/۰P< و ۲۰۲/۱۳۴=F) و افزایش انگیزش پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری دارد (۰۵/۰P< و ۹۹۷/۱۳۴=F). بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مهارت خودآگاهی بر افزایش انگیزه ی پیشرفت تحصیلی و کاهش پرخاشگری دانش آموزان موثر است.

Keywords:

مهارت خودآگاهی , پرخاشگری , انگیزش پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان