بررسی مقاومت به خوردگی پوشش اکسید تیتانیم ایجاد شده به روش سل – ژل تحت فرایند غوطه وری در حضور ممانعت کننده در محیط آب دریا

روشهای مختلفی برای بهبود مقاومت به خوردگی فلزات بکار رفته است، که ازبین آنها استفاده از پوشش های سرامیکی محافظ مثل نیترید ها، کاربید ها، سیلیکاتها و اکسید فلزات انتقالی بر روی سطح فلزات متداول تر می باشد.در این تحقیق به منظورتولید فاز آناتاز اکسید تیتانیم از ترکیب آغازگر تترا – n – بیوتیل اورتو تیتانات و روش سل – ژل تحت فرایند غوطه وری استفاده می شود. مورفولوژی و ساختار سطح پوشش توسط آنالیز XRD ،EDS وSEM مورد بررسی قرار می گیرد که نتایج آنالیزها حاکی از یکنواخت و متخلخل بودن پوشش و حضور فاز آناتاز در پوشش می باشد. متخلخل بودن سطح پوشش از این جهت که محل مناسبی برای بارگذاری ممانعت کننده فراهم می کند مناسب است و منجر به بهبود مقاومت به خوردگی و راندمان بازدارندگی می شود. همچنین مقاومت به خوردگی پوشش حاوی فاز آناتاز اکسید تیتانیم در حالتی که بنزوتری آزول به عنوان ممانعت کننده در پوشش بارگذاری شده است نسبت به حالتی که بنزوتری آزول در پوشش بارگذاری نشده است به کمک تستهای پلاریزاسیون مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل از نتایج پلاریزاسیون نشان دهنده بالا رفتن مقاومت به خوردگی پوششهای بارگذاری شده توسط ممانعت کننده بنزوتری آزول می باشد که دلیل این امر را می توان به حضور ممانعت کننده در سطح دارای تخلخل پوشش حاوی فاز آناتاز و رهاشدن بنزوتری آزول در محیط خورنده دانست

Keywords:

بازدارنده های خوردگی , پوشش سل- ژل , پلاریزاسیون