رضا بهبود - Semnan University
مینا ملاصالحی - Amirkabir University
گئورگ قره پتیان - Amirkabir University

افزایش روزافزون دمای کره زمین و نیاز حیاتی به کاهش آلاینده های زیست محیطی ناشی از گازهای گلخانه ای تولیدشده در اثر مصرف سوخت های فسیلی از یک سو و تجدیدناپذیری این نوع سوخت ها از سوی دیگر، منجر به تغییر رویکرد و استفاده از فناوری های پیشرفته و منابع تجدیدپذیر انرژی به عنوان سوخت های جایگزین در تجهیزات تولیدکننده انرژی الکتریکی شده است. با این حال طبیعت نامتناوب منابع انرژی تجدیدپذیر سبب شده است تا از دیزل ژنراتور به عنوان یک منبع پشتیبان برای پوشش بار در شرایط حساس و اضطراری استفاده شود. در این میان استفاده از سوخت زیستی به عنوان جایگزین سوخت فسیلی در دیزل ژنراتورها، نه تنها از انتشار خالص کربن دی اکسید و سایر آلاینده های سمی در هوا جلوگیری می کند، بلکه از لحاظ اقتصادی نیز می تواند از صرف هزینه های بسیار در آینده جلوگیری کند. در این پژوهش سعی شده است تا علاوه بر حفظ مشخصات فنی و افزایش قابلیت اطمینان سیستم ناشی از افزودن نیروگاه برق آبی به سایر سیستم های بادی و خورشیدی، از سوخت بایو دیزل (سوخت زیستی) به عنوان جایگزین سوخت فسیلی در دیزل ژنراتور استفاده و بهینه ترین ترکیب سیستم به لحاظ اقتصادی با اعمال هزینه های اجتماعی و حد مجاز انتشار گازهای آلاینده و گلخانه ای در حالت مستقل از شبکه با کمک نرم افزار هومر برای مطالعه موردی روستای ونایی در استان لرستان در کشور ایران شناسایی شود.

Optimal design, Biodiesel fuel, Environmental emissions, Social cost, Renewable energy, Off-grid system, Reliability, Homer, Hydroelectric power plant, Cash flow, بایو دیزل ژنراتور, کاهش آلاینده های زیست محیطی, انرژی های تجدیدپذیر, سیستم ترکیبی مستقل از شبکه, قابلیت اطمینان, نرم افزار هومر