محمد حسین آریاپور - مهندسی صنایع گرایش تحلیل سیستمها دانشگاه علم و فرهنگ

بیش از نیمی از جمعیت جهان که در شهرها زندگی می کنند، با مشکلات جدی ترافیکی و چالش های توسعه شهری روبرو هستند. در بسیاری از شهرهای توسعه یافته، زیرساخت­های قدیمی از جمله شبکه های ترافیکی، نمی توانند نیاز شهروندان را برآورده سازند، چراکه این زیرساخت­ها نیاز به بهسازی فوری داشته و هزینه کاهش این مشکلات شهری غالبا بسیار گران است(Zeng et al,۲۰۱۹:۱). امروزه گسترش دامنه فعالیت ها به واسطه ساخت و سازهای سرسام آور در شهرها، موجب بروز مشکلات ترافیکی در معابر نظیر تراکم ترافیک و کندی جریان عادی عبور و مرور وسایل نقلیه، کاهش شدید فضای پارکینگ، افزایش استفاده از سوخت های فسیلی، بروز تصادفات و کاهش میزان امنیت عابران، افزایش آلودگی های زیست محیطی و مشکلات اجتماعی چون کاهش سرزندگی در افراد و مسائلی از این دست می شود. حمل و نقل و ترافیک شهری و اثرات آن در شهرها، همواره به عنوان مبحثی اساسی در مطالعات شهری و ناحیه ای مطرح شده است. زیرا که به سبب ایجاد انواع آلودگی و بروز مشکلات عدیده ای برای شهرها و شهروندان شده است، بر همین اساس لزوم توجه اساسی به امر حمل و نقل و مدیریت ترافیک و همچنین نقش موثر شهروندان در کاهش و بهبود آن امری اجتناب ناپذیر است. در نتیجه به نظر به نظر می رسد تشکیل و ساماندهی سازمان های مردم نهاد با هدف خدمات رسانی بهتر به شهروندان، ایجاد امنیت پایدار، کاهش معضلات اجتماعی و حمایت از قشرهای آسیب پذیر جامعه می تواند تاثیر گزار باشد. ایجاد ساختاری برای دستیابی به توسعه پایدار جهانی، نه از طریق راه حل های فنی وتکنولوژیکی، بلکه از طریق الگوها و راهکارهای بین المللی و با استفاده از نوآوریهایی که بر مبنای اصول در مدیریت ترافیک، می تواند راه گشای بسیاری از مسایل زندگی شهروندان در سراسر دنیا باشد.

واژه کلیدی: مدیریت ترافیک، مشارکت شهروندان