کامران ربانی صدر - دانش آموخته کارشناسی ارشد روابط بین الملل، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
حاکم قاسمی - دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
مجید بزرگمهری - دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران

جمهوری خلق چین و اتحادیه اروپا در خصوص مباحثی همچون جایگاه دولت در اقتصادو حقوق بشر چینی اختلاف نظرهای ژرفی دارند. اما باید اذعان داشت که طی سالیاناخیر، دو طرف به دلیل برخورداری از اقتصادهایی پویا و مکمل که بیشترین درصد ادغامخارجی در سطح جهان را به خود اختصاص داده است. همکاری های راهبردیقابل توجهی را ارائه داده اند. شایان گفتن است. همکاری های دو طرف که بیش از هر عامل دیگری در زمینه تجارت و سرمایه گذاری مستقیم اقتصادی بوده است، به نوبه خود سبب شده تا نوع روابط ایالات متحده و اتحادیه اروپا تا حدود زیادی تحت تآثیر روابط اقتصادی پکن و اتحادیه اروپا قرار گیرد. با توجه به این تحولات، پرسشی که نگارنده پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی - تحلیلی و با تاسی از مفروضات نظری «نهادگرایی لیبرال» درصددپاسخ به چرایی آن برآمده، چنین ترتیب بندی شده است که «تاثیرات پیدا و ینهان گسترش روابط اقتصادی و تجاری چین و اتحادیه اروپا بر روابط ایالات متحده و اتحادیه اروپا چگونه ارزیابی می شود؟». فرضیه ای که از پرسش فوق مطرح شده ناظر بر آن استکه از یک سو تاکید بر سیستم چندجانبه گرایی مبتنی بر قوانین بین المللی منجر به ایجاد تعهد مشترک میان مقامات چینی و اروپایی شده است و از سوی دیگر با انتخاب «پرزیدنت ترامپ» که بر راهبرد حمایت گرایی و خروج از توافق نامه های تجاری تاکیدکرده است، روابط اروپا با واشنگتن تا حدود زیادی روبه سردی نهاده است. برآیند دگردیسی های رخ نموده آن است که تقوبت روابط چین و اتحادیه اروپا موجب کم رنگ شدن روابط اتحادیه اروپا و ایالات متحده شده است.

چین، اقتصاد، ایالات متحده، تجارت، اتحادیه اروپا، نهادگرایی نولیبرال