فاطمه حسینی علایی - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه پیام نور، واحد شهر ری
جواد فتحی اکبرآبادی - استادیار گروه علوم قرآن و حدیث. دانشگاه پیام نو واحد پیشوا
زهرا جلالی شوره دلی - دانشجوی دکتری الهیات، علوم قرآن و حدیث دانشگاه پیام نو واحد تهران جنوب

یکی از مهم ترین واژگانی که از لحاظ لغوی و مفهومی، همواره مورد چالش بسیاری از نوسندگان قرار گرفته، واژه«ترییت» است. برخی معتقدند که این واژه در مفهوم رشد جسمانی و برخی دیگر آن را در معنای کمال نفسانی به کاربرده اند. «گروه سوم» مفهوم کنونی تربیت را که در آموزش و پرورش به کار می رود صحیح نمی دانند. مسئله این پژوهشبررسی مفهومی و کاربردی این واژه از نظر لغوی، قرآنی و علوم تربیتی بوده و هدف از آن به موازات ارائه مفهومیصحیح از واژه مورد نظر پاسخگویی به چالش ها و نظرات مخالف آن می باشد. روش این پژوهش, توصیفی وکتابخانه ای مبتنی بر کاوش های لغوی، تفسیری، حدیثی. تاریخی و... است. یافته های این مقاله نشان می دهد که تربیتدر دو معنای جسمانی و معنوی به کار رفته. منحصر کردن مفهوم آن در رشد جسمانی صحیح نیست. همچنین باید گفت:کاربرد کنونی این واژه در آموزش و پرورش, که به مفهوم رشد جسمانی و کمال معضوی است. کاملا صحبح بوده ومطابق با مفهوم اولیه آن است.

قرآن تریبت، رشد، جسمانی، کمال