تحلیل ویژگی ها و عناصر اقلیمی در داستان های بیژن نجدی

ادبیات داستانی اقلیمی به داستان هایی اطلاق می شود که در آنها جغرافیای طبیعیو عناصر و ویژگی های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و تاریخی اقلیم، نقش مهمی درساختار و روایت داستان دارد. جریان ادبیات داستانی اقلیمی به صورت جدی ازدهه ۳۰ در ایران آغاز شد و به حوزه های اقلیمی جنوب، غرب، شرق ، آذربایجان وشمال تقسیم می شود. بیژن نجدی از جمله نویسندگان خطه شمال است کهماجرای غالب داستان هایش در فضای اقلیم شمال رخ می دهد و عناصر مختلفطبیعی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی این اقلیم در آنها بازتاب یافته است . هدفاین مقاله، بررسی چگونگی تاثیر عناصر اقلیمی شمال در داستان های نجدی استو یافته های پژوهش ناظر بر این است که نجدی کنشی آگاهانه با عناصر اقلیمیپیرامون خود دارد و این عناصر جزء مهمی از صور خیال و ساخت مایه داستان هایاو به حساب می آیند. طبیعت بومی شمال در داستان های نجدی نقش مهمی درروایت و فضاسازی داستان، عینیت بخشیدن به ذهنیت شخصیت ها و بازنماییاجتماعی و سیاسی جامعه و تبعات آن دارد و حوادث و ماجراهای داستان درهماهنگی و پیوند با محیط جغرافیای طبیعی شکل گرفته است.

Keywords:

ادبیات داستانی معاصر , داستان اقلیمی , ادبیات اقلیمی شمال , بیژن نجدی