استفاده از پدیده نواری شدن ریزساختار (بندینگ) در بررسی موضعی رفتار کششی فولاد میکروآلیاژی N355S

در آزمایش کشش تک محوری با استفاده از دستگاه کشش و در نظر گرفتن طول سنجه اولیه و روابط ساده حاکم بر این آزمایش، منحنی تنش- کرنش مهندسی رسم می شود که اطلاعات مهندسی مهمی را در مورد ناحیه تحت کشش به محقق منتقل می سازد. جهت افزایش دقت این آزمایش از نصب کرنش سنج دقیقی بر روی طول سنجه استفاده می شود ولی در هر صورت اطلاعات حاصله به عنوان متوسطی از خواص ناحیه مورد بررسی بوده و بهیچ وجه برای تک تک نقاط مربوط به طول سنجه معتبر نیست. در بررسی رفتار مواد مهندسی نحوه عملکرد مکانیزمهای عدم کارایی در طی فرایند بارگذاری (ایجاد حفره های ریز و ....) از اهمیت بسزایی برخوردار است در حالیکه بررسی موضعی این وقایع در طی آزمایش نیازمند امکانات قابل توجه و پرهزینه ای است.پدیده نواری شدن ریزساختار (بندینگ) موردی رایج در فولادهای میکروآلیاژی است که با تشکیل لایه های متناوب و منظم فریت و پرلیت در امتداد نورد شکل می گیرد و در امتداد ضخامت ورق فواصل منظمی را به خود می گیرد که فولاد N355S از جمله این فولادها است که کاربردی فراوان در پلسازی دارد. در این تحقیق با اتخاذ رویه ای متالورژیکی و مبتنی بر تهیه تصاویر میکروسکپی از نواحی مختلف ورق اولیه، مشخص شد که مقدار متوسط فاصله بین لایه های پرلیت از پراکندگی بسیار کم و دقت بسیار بالایی برخوردارند و لذا می توان از آنها به عنوان شاخصی برای اندازه گیری کرنش موضعی برای نمونه های که در جهت ضخامت کشیده می شوند بهره برد. تطابق بیشتر از 95% این نتایج با داده های حاصل از آزمایش کشش رایج از نتایج جالب و حائز اهمیت این تحقیق می باشد.

Keywords:

بندینگ , تنش و کرنش موضعی , آزمایش کشش