رفاه اجتماعی در ایران

رفاه اجتماعی یکی از معیارهای مناسب برای بررسی وضعیت کلان اقتصادی و ارزیابی عملکرد سیاست گذاران در جامعه است و یک مقوله یکپارچه از تلاقی عوامل اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی است که بیشتر به یک وضع چندجانبه - اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی - معطوف است و حفظ شان انسانها و مسوولیت پذیری جامعه در قبال آن و ارتقای توانمندی کلی جامعه در عرصه های فردی و جمعی از اهداف اساسی آن است . رفاه نشاندهنده قدرت خرید و توانایی در کسب تسهیلات و امکانات زندگی است و همچنین رفاه اجتماعی درواقع برابر مجموع رفاه افراد در یک جامعه است . بنا بر برخی تعاریف ، رفاه اجتماعی دو بعد مادی و معنوی زندگی را در برمی گیرد. بعد مادی بر تا مین نیازهای اساسی ، خوراک، پوشاک، شغل ، مسکن و بهداشت و درمان تا کید دارد و بعید معنوی را هم می توان شامل سواد و آموزش، سلامت ، حمایت قانونی از عموم مردم و برخورداری از حقوق انسانی ، سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی دانست . یکی از معیارهای مناسب برای سنجش شرایط هر کشوری ، ارزیابی وضعیت رفاهی آن کشور است ، ازاین رو بهبود وضعیت رفاه اجتماعی هر جامعه _ای باید به عنوان یکی از اهداف کلان اقتصادی مدنظر قرار گیرد، چراکه برای اعمال سیاست های درست ، توجه به شرایط رفاهی افراد هر جامعه ای حائز اهمیت بوده و بهبود وضعیت رفاهی افراد یک جامعه خود می تواند معیاری برای سنجش عملکرد سیاست گذاران تلقی شود.

Keywords:

رفاه اجتماعی , عوامل اقتصادی , عوامل اجتماعی