تعیین نقش تعدیل کننده مهارت های یادگیری خودگردان در رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش تعدیل کننده مهارت های یادگیری خودگردان در رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی ن عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر شیراز بود. این پژوهش از نوع کاربردی و به روش توصیفی - همبستگی انجام پذیرفت . جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر شیراز، در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود، که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۶۳ نفر از میان آنها انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودگردانی یادگیری پینتریچ و دیگروت(۱۹۹۰)، استفاده از شبکه های مجازی گاپتا و بشیر(۲۰۱۹)æ همچنین از معدل کتبی نیمسال دوم(خرداد ماه) دانش آموزان به عنوان عملکرد تحصیلی استفاده شد. یافته های حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین استفاده از شبکه های مجازی (سرگرمی ، اطلاعات، اجتماعی و تحصیلی ) و مهارت های خودگردانی یادگیری (راهبرد شناختی و فراشناختی ) با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیری نشان داد که از بین مولفه های استفاده از شبکه های مجازی ، مولفه استفاده برای بعد سرگرمی به صورت منفی و سایر ابعاد به صورت مثبت عملکرد تحصیلی را پیش بینی کردند. راهبرد شناختی و راهبرد فراشناختی توانستند به صورت مثبت عملکرد تحصیلی را پیش بینی کنند. همچنین نتایج تعدیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که مهارت های خودگردانی یادگیری نقش میانجی (و نه تعدیلی ) معناداری در رابطه بین استفاده از شبکه های مجازی و عملکرد تحصیلی ایفا می کند. لذا توجه به مهارت های خودگردانی یادگیری و استفاده مثبت و مناسب از شبکه های مجازی در کنار سایر عوامل تاثیرگذار در عملکرد تحصیلی دانش آموزان می تواند باعث افزایش عملکرد آنان شود.

Keywords:

مهارت های خودگردانی یادگیری , استفاده از شبکه های مجازی , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان.