حمزه فراتی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد- انتخاب و شناسایی مواد پردیس دانشکده های فنی دان
احمدعلی آماده - دانشیار، دانشکده مهندسی متالورژی ومواد، پردیس دانشکده های فنی، دانش
شاهرخ آهنگرانی - استادیار- سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
هادی مرادی - کارشناس ارشد

روش نیتراسیون پلاسمایی یکی از تکنیک های پوشش دهی سطوح می باشد که امروزه کاربرد صنعتی فراوانی پیدا کرده است. در این مقاله رفتار نیتروژن دهی پلاسمایی پالسی فولادهای سرد کار 2210/1 DIN و 2713/1DIN و فولاد گرم کار 2343/1 DIN با درصد عناصر آلیاژی متفاوت مورد مقایسه قرار گرفت. فرآیند در یک دستگاه نیتروژن دهی پلاسمایی پالسی و در فرکانس ثابت KHz 10، چرخه کار %70، دمایĊ540 و زمان 5 ساعت انجام شد. نیتروژن دهی پلاسمایی در ترکیب های گازی متفاوت 2H%75+ 2N%25، 2H%25+ 2N%75 انجام شد. به منظور بررسی نتایج حاصله، میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و پراش اشعه ایکس(XRD) مورد استفاده قرار گرفت، پروفیل میکرو سختی سنجی در عمق نیز برای تمام نمونه ها رسم شد. نتایج آزمایشات نشان داد که با افزایش درصد عناصر آلیاژی سختی سطحی افزایش می یابد اما شیب کاهش سختی در عمق در مقایسه با فولاد با درصد عناصر آلیاژی پایین تر، زیادتر است. افزایش درصد نیتروژن در ترکیب اتمسفر نیز منجر به افزایش سختی می شود که مرتبط با افزایش درصد فاز N3Fe - ε در لایه ترکیبی می باشد.

نیتروژن دهی پلاسمایی، لایه ترکیبی و نفوذی، سختی سطحی