عباس هادی پور - دانشجوی ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

هر برنامه و تغییر جدیدی در سازمان برای موفقیت نیازمند شناسایی و توجه به اولویت های اجرایی می باشد. در این میان اجرای مدیریت آموزشی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و موفقیت آن در سازمان، مستلزم فراهم ساختن زیرساخت های فکری و مهارتی ویژه ای است. آموزش و بهسازی منابع انسانی در عصر کنونی به لحاظ شرایط خاص زمانی، یکی از وظایف اجتناب ناپذیر سازمانها و موسسات محسوب می شود. این مهم اصولا درغالب «برنامه های آموزشی» مدون، کوتاه مدت یا درازمدت به اجرا درمی آید. در این راستا، هر برنامه آموزشی ازنظر علمی، سه مرحله مستقل و درعین حال مرتبط به هم را داراست. این مراحل عبارتند از: الف - برنامه ریزی، اجرا، و ارزشیابی(جباری ۱۳۸۱، ۷۵). آموزش نیروی انسانی، سرمایه گذاری پرسودی به شمار می رود که بازده آن در شکوفایی و گسترش بهینه سازمان و همچنین در اعتلای فرهنگ عمومی جامعه نقش موثری را ایفا می کند. اهمیت و ضرورت آموزش و بویژه در شهرداری بر هیچ فردی پوشیده نیست. آموزش آمیخته از اصول مهم در زندگی کاری هر سازمان است و از آنجا که مهم ترین بعد این واژه، پرورش و رشد و مهارت و تخصص های کاری است، بدان جهت پایه ریزی و استمرار روند آموزش در سازمان های امروزی نقش بسزایی در تخصصی عمل کردن و در واقع پیشرو بودن آن در سازمان ها دارد. دستیابی به نتایج و اهداف واقعی نیازمند تمرکز کافی بر آن اهداف می باشد. سازمان ها با دستیابی به نتایج واقعی تغییر فرهنگ سازمانی را قبول می کنند. زمانی که یک هدف در سازمان مشخص و تعیین می شود باید همه کارکنان تمرکز خود را برای رسیدن به نتیجه بگذارند. که برای رسیدن به این هدف دوره آموزشی ضمن خدمت ضرورت دارد.

واژگان کلیدی: ارزشیابی، شهرداریها، مدیریت شهری