مجید رضاسلطانی - گروه کشاورزی(شاخه زراعت و اصلاح نباتات)

فضای سبز به عنوان یکی از معیارهای توسعه پایدار شهری و تنفسگاه شهری محسوب می شود. ضمنا وجود فضای سبز در شهرها موجب ارتقاء کیفیت زندگی می شود. در نتیجه نحوه پراکنش فضای سبز در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی و هم به لحاظ عدالت اجتماعی حائز اهمیت است. فضاهای سبزشهری به عنوان جزءضروری ولاینفک پیکره یگانه شهرها درمتابولیسم آنها نقش اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی درحیات شهر ها بوجود آورد نتایج بررسی نشان می دهد که فضاهای سبزشهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که مهمترین اثرفضای سبز درشهرها کارکردهای محیط زیستی یابازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد می سازد. رشد مداوم جمعیت جهان و مهاجرت به مناطق شهری منابع محدود جهانی را کاهش می دهد(مصطفوی، ۱۳۸۸). به گزارش سازمان ملل متحد، بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و تا سال ۱۴۲۸، انتظار می­رود که ۶٫۵ میلیارد نفر در شهرها زندگی کنند (این آمار دوسوم جمعیت امروز جهان است). همان طور که افراد بیشتری به مناطق شهری نقل مکان می کنند، مسائل زیست محیطی ضرورت می­یابند، شهرها باید در مورد سیستم ها و اثرات زیست محیطی خود تجدیدنظر کنند. پیش ازاین بسیاری از شهرهای سراسر جهان روش­های سازگارتر با محیط زیست را به تصویب رسانده­اند؛ و بعضی از این روش­ها در حال ظهور هستند. شهرهای پایدار آینده بر این اساس ساخته خواهند شد و شیوه های زیست محیطی امروزی را یک قدم جلوتر خواهند برد.

واژگان کلیدی: فضای سبز، شهرها