احسان آقاجانی ریزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی موسسه عالی آزاد قشم

بیشتر مقاصد گردشگری از راهبردهای گردشگری فرهنگی برای تقویت توسعه محلی و پایدار، توسعه اجتماعی-اقتصادی و بازسازیاستفاده می کنند (کنل، ۲۰۱۲ ، اسمیت، ۲۰۱۵ ). جاذبه های فرهنگی برای جذب بازدیدکنندگان، و تحریک گردشگران و ساکنان بهمصرف به کار می روند (ریچاردز، ۲۰۰۱ ). در نتیجه سازمان ها، واسطه ها و مقاصد گردشگری از گردشگری فرهنگی به عنوان یکابزار بازاریابی استفاده می کنند. با درنظر گرفتن رابطه پیچیده بین فرهنگ و گردشگری، تغییر در هر یک از آن محدوده ها بردیگری تاثیر می گذارد (ریچاردز، ۲۰۱۴ ). این ایده که گردشگری شامل تجربیات فرهنگی است (مک کانل، ۲۰۰۲ ) یا تعادل کاملبین گردشگری و فرهنگ وجود دارد (اوری، ۱۹۹۰ ) مبتنی بر ترکیب قدیمی معنای فرهنگ و گردشگری برای تعریف گردشگریفرهنگی است (موسوی و همکاران، ۲۰۱۶ ). در نتیجه تعریف کردن این پدیده های پیچیده و پویا با استفاده یک مفهوم جامع بسیار سخت است.فرهنگ و گردشگری به خاطر تغییرات فناوری، تغییرشکلهای زیادی را تجربه کردهاند که تفسیری متفاوت از گردشگری فرهنگیایجاد می کند. اگرچه تجربیات گردشگری فرهنگی فعلی به وسیله خلاقیت و مشارکت فعال گردشگران تعریف می شوند (ریچاردزو مارکز، ۲۰۱۲ )، ولی تکامل مداوم به سمت گردشگری هوشمند شامل پیشرفت از گردشگری سنتی به گردشگری الکترونیک بر مبنای نوآوری های جدید فناوری است اگرچه این مسیرهای تکاملی توسط مولفان بررسی شده اند (اپستین و ورگانی، ۲۰۰۶ ، جارا و همکاران، ۲۰۱۵ )، ولی رابطه به هم پیچیده بین گردشگری هوشمند و گردشگریخلاقانه هنوز شکاف های تحقیقاتی نشان می دهد که باید توسط یک رویکرد جامع نه تمرکز بر کاربردهای جداگانه و ناهماهنگ ICT ها و نوآوری ها (لیو و همکاران، ۲۰۱۵ ) از بین برود. این مقاله ابعاد اصلی پدیده گردشگری خلاقانه را از دیدگاه گردشگری هوشمند بررسی می کند. این مقاله نقش فناوری، زمینه تجاری و ابعاد اجتماعی گردشگری خلاقانه را با توجه به کاربرد آنها برایمفهوم جدید گردشگری خلاقانه و هوشمند بررسی می کند. با درنظر گرفتن آنچه در منابع ارائه و بررسی شده است، جهت هایبالقوه برای تحقیق بعدی پیشنهاد می شوند.

گردشگری خلاقانه، گردشگری فرهنگی، شهر هوشمند، گردشگری هوشمند ، فناوری هوشمند