سیدمرتضی حسینی شاهرودی - استاد فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد
مسلم نجفی - دانشجوی دکتری دانشگاه فردوسی مشهد
سیدمحمد مرتضوی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
جهانگیر مسعودی - دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد

انسان همواره به دنبال معنای زندگی خویش بوده است. معناداری زندگی او را از پوچی و سرگردانی بیرون می آورد. دانستن معنای زندگی با اعتقاد به وجود یا نبود خدا و بالتبع با بحث آفرینش جهان و انسان پیوندی آشکار دارد. وجود خدا، به مثابه ی موجود کامل یا واجب الوجود، مستلزم صفاتی مانند خالقیت، حکمت و علم است. خلقت عالمانه و حکیمانه مستلزم وجود معنا و غایت برای موجودات جهان و از جمله انسان است. از نگاه فیلسوف، متکلم و مفسری همچون علامه طباطبایی، واجب الوجود یا خدا فاقد هدف فاعل و البته واجد هدف فعل است. مراد از فعل خدا مجموعه ی عالم مخلوقات و از جمله انسان است و هدف فعل خدا در خلقت غیر انسان، عمدتا فراهم کردن زندگی پاک برای انسان است. در این مقاله با رویکرد فلسفی-کلامی، به واکاوی این مساله پرداخته خواهد شد.

۱- معنای زندگی, ۲- پوچی, ۳- آفرینش, ۴- حکمت الاهی, ۵- تلازم علت و معلول, ۶- عبودیت