اصول فقهی حاکم بر انجام مناسک حج با وجود کرونا

در پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیل به بررسی اصول فقهی حاکم بر انجام مناسک حج با وجود کرونا پرداختیم.در توضیح باید گفت:گردهمایی عظیم سالیانه مسلمانان همه کشورها برای انجام فریضه حج تمتع ،بزرکترین مراسم مذهبی دنیا می باشد.بنابراین این مهاجرت عظیم انسانی مهمترین چالش ها را در زمینه وجود استطاعت طریقی وامنیت در مسیروحوزه سلامت وبهداشت را به همراه دارد .کرونا ویروسی طبیعی وجدید است که درباره پیدایش آن آگاهی چندانی وجود ندارد ،اما زندگی بشر را در ابعاد وسیع تحت تاثیر قرار داده است . تا کنون میلیونها انسان را مبتلا وافراد زیادی را به کام مرگ کشانده است . همین امر باعث شده تا حیات انسانها وجریان عادی روی کره زمین مختل گردد . نظر به وجوب حج واهمیت خالی نماندن کعبه از حجاج ،حکم وجود یاتامین استطاعت طریقی به عنوان شرط وجوب حج برای مکلفان چندان روشن نیست وابهاماتی نظیرشرعی یا عقلی بودن مانع ،وخالی بودن بالفعل یا بالقوه مسیر از مانع و...سبب اختلاف تفاسیر فقها از این موضوع شده؛ز این رو پژوهش »واکاوی تبیین اپیدمی جهانی کرونا وتاثیر آن بر فریضه حج با رویکرد فقهی «که بیماری نوظهوری می باشد مساله ای است که نیازمند کاویدن تا مرحله پاسخی در خور توجه می باشد . نبود امنیت در حوزه سلامت در سرزمین وحی ومسیر منتهی به آن برای انجام مناسک حج ،موجب نبود استطاعت طریقی مکلفان ودر نهایت واجب نشدن حج برای آنها خواهد بود .در این نوشتار سعی شده است پس از بررسی پدیده راز آلود کرونا که باعث مرگ میلیونها نفر شده ومهم ترین عنوان رویداد قرن می باشد ؛ با مراجعه به ادله وروایات موجود در کتب فقهی واجب نبودن حج را در شرایطی که امنیت برای حجاج برقرار نیست را مطرح نماییم.

Keywords:

استطاعت , مناسک حج , تعطیلی حج , کرونا.