جلیل سرهنگ زاده - دانشیار گروه محیط زیست، دانشگاه یزد
پرستو پریور - استادیار گروه محیطزیست، دانشگاه یزد

امروزه کاربری های نامناسب اراضی و بهره برداری بیرویه و غیراصولی از منابع آب، خاک و پوشش گیاهی، عرصه های وسیعی از کشور را در معرض تخریب اراضی قرار داده است. لذا سامان دهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی آن، نقش بسزایی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب آن در راستای توسعه پایدار دارد. در این پژوهش، آمایش سرزمین روستای مکیدی (با مساحت ۲۴۱۵ هکتار) در جنوب منطقه حفاظت شده ارسباران به منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط زیست انجام گرفت. در گام نخست شناسایی منابع اکولوژیکی و اقتصادی و اجتماعی منجر به تهیه نقشه های منابع در مقیاس ۱۰۰۰۰:۱ گردید و با تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها به شیوه سیستمی، نقشه واحدهای زیست محیطی با ۱۵۷۱ اکوسیستم خرد حاصل گردید. از مقایسه ویژگی های این واحدها با مدل های اکولوژیکی، اولویت بندی و سامان دهی کاربری ها انجام گرفت و در نهایت نقشه آمایش سرزمین اراضی مکیدی با اهداف مدیریتی تهیه شد. وسعت اراضی واجد توان برای کاربری ها نشان میدهد که در منطقه مورد مطالعه ۰/۶۷ درصد زراعت آبی، ۸/۴۹ درصد به زراعت دیم، ۲۶/۸۹ درصد به مرتعداری ۱۳/۶۴ درصد به جنگلداری حمایتی، ۰/۳۴ درصد به اکوتوریسم متمرکز و ۴۹/۱۵ درصد به حفاظت اختصاص یافته است.

آمایش سرزمین، پهنهبندی، سامانه اطلاعات جغرافیایی.