متغیرهای سازمانی موثر بر تاب آوری پرستاران در دوران پاندمی کرونا (مطالعه کیفی )

شیوع ویروس کرونا همه چیز را در دنیا تحت تاثیر قرار داده و به همه اقشار آسیب هایی وارد کرده است ، اما تردیدی نیست که در تمام دنیا فشار و آسیبی که بر کادر درمان و خانواده آنان وارد شد، بیش از سایر اقشار بود. با شیوع موجهای کرونا در کشور فشار کار بر روی پرستاران بسیار زیاد بود و این قشر بیشترین آسیب ها را تحمل کردند. شیفت های فشرده طولانی مدت، سختی و فشار کار فراوان، کم خوابی ، تغییر برنامه غذایی ، نبود استراحت ، تفریح و مواجهه مستقیم با ویروس کشنده کرونا و نگرانی پرستاران از امکان ابتلای عزیزانشان و از همه مهم تر مواجهه مداوم با بیماران بدحال و حتی فوت کردن تعداد زیادی از آنان و ارتباط گرفتن با خانوادههای داغدار، گوشه ای از سختی کار پرستاران در اپیدمی کرونا بوده است . تاب آوری آنها در طی بیماری همه گیر نه تنها برای ادامه کار در شرایط بحرانی و مراقبت همه جانبه از بیماران ، بلکه برای کنترل شیوع بیماری بسیار مهم است . پژوهش حاضر به منظور کشف متغیرهای سازمانی موثر در افزایش تاب اوری و ادامه کار پرستاران در شرایط بحرانی و استرس اور پاندمی صورت گرفته است . این پژوهش از نظر هدف کاربردی از نظر نحوه ی گردآوری داده ها کیفی می باشد. جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بیمارستان های مختص به بیمارن مبتلا به ویروس کرونا می باشند. نمونه گیری به صورت هدفمند انجام گرفته است و با تعداد ۱۵ نفر از پرستاران از طریق مصاحبه ی نیمه ساختاریافته و عمیق اطلاعات جمع اوری شده است . مصاحبه برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل چارچوبی مشتمل بر پنج مرحله انجام گردیده است و در جدول طبقه بندی شده است . با توجه به نتایج حاصله از اطلاعات گرداوری شده در بین متغیرهای سازمانی تعهد سازمانی نقش برجسته ای در میزان تاب اوری پرستاران داشته است . از طرف دیگر عدم کیفیت زندگی کاری مناسب در شرایط پاندمی ماتعی برای ادامه کار پرستاران ایجاد نکرده است .

Keywords:

تعهد سازمانی , کیفیت زندگی کاری , پرستاران , پاندمی , ویروس کرونا